Zelf een huis bouwen nabij het centrum van Amsterdam. Het kan op het Steigereiland op IJburg. Nancy Asseldonk en Jules Scheltes hebben als één van de eerste de sprong gewaagd en hebben een trend gezet: particulier opdrachtgeverschap is hot in IJburg (zie het artikel Amsterdammers bouwen weer zelf ). Lees hieronder hoe ze dat verging.
zelfbouw
Binnen 3 maanden hopen Nancy van Asseldonk en Jules Scheltes hun appartement in Amsterdam-West te verruilen voor een gloednieuwe drive-in woning op het Steigereiland. Voor het zover is hebben ze nog heel wat arbeid te verrichten. Jules en Nancy bouwen het huis namelijk zelf.
“Nou vooral mijn vader hoor,” nuanceert de van oorsprong Brabantse Nancy snel. “Hij komt uit de bouw en is gepensioneerd. Hij bouwde inmiddels al dertig huizen in de familie en nu dus dat van ons.” Inmiddels is vriend Jules echter ook bijna professioneel bouwvakker, want hij werkt twee tot drie dagen per week aan het huis. Daarnaast werken andere familieleden regelmatig mee.
Terwijl vader, twee ooms en Jules op het dak staan om de betonstort van die middag voor te bereiden, neemt Nancy alvast de maten op voor de te bestellen keuken. Zoontje Timo speelt in het zand met zijn plastic mini-gereedschap. Begin vorig jaar hadden ze nog niet kunnen bevroeden dat ze nu zo ver zouden zijn met hun huis.
Nancy: “We zochten wel naar een ander huis, want ons appartement werd wat klein met ons zoontje Timo erbij. Zelf bouwen is in onze familie heel normaal, maar dat ging in Amsterdam niet lukken, dacht ik. Tot ik in juli 2003 voorbij een poster liep met de tekst: Nog enkele kavels vrij op Steigereiland. We hebben meteen gebeld en een optie genomen op de allerlaatste kavel.”
Amsterdamse prijzen
Vader Asseldonk werd ingeschakeld en die had binnen twee weken een plan op papier. “Zijn eerste reactie was: wat duur. Tja, Amsterdamse prijzen, hè? Maar al snel had hij berekend dat het wel ging lukken. Lang hoefden we toen niet na te denken: half september: half september 2003 tekenden we al voor het kavel.”
Daarna moest er snel een ontwerp komen. “We hadden twee maanden de tijd om te bedenken hoe ons huis er uit moest komen te zien,” licht Nancy toe. “Dat was best heftig. Eerst hebben we bedacht welke kamers erin moesten komen en daarna zijn we gaan puzzelen.”
Een architect zette daarna voor de indeling de puntjes op de i en bedacht bijzondere details, zoals een rond raam in de woonkamer met een doorsnede van wel twee meter, en een wijkende gevel van de eerste verdieping, waardoor er een dakterras ontstaat.
Jules en Nancy zijn allebei tijdelijk minder gaan werken, om het huis te kunnen bouwen. “Jules is vooral hier bezig en ik zorg dan voor Timo en doe alle administratie. Zeker twee volle avonden per week ben ik bezig met het bestellen van materialen, zoeken van leveranciers en betalen van facturen. Dat krijg je hè als je veel werk van de aannemer op je neemt,” lacht Nancy.
“Vrienden reageerden meteen enthousiast, maar zeiden ook: waar beginnen jullie aan,” herinnert Nancy zich. “Maar tot nu toe gaat alles eigenlijk voorspoedig. En zelf ben ik het natuurlijk gewend, door mijn familie. Dat we straks een beetje in een bouwput wonen, vinden we ook niet echt erg.”
Bron: Stadsblad 9 september 2004
