Thumbnail
Gepubliceerd: 11-05-2007 Laatste update: 13-11-2018

Petra Slaats vertelde 4 april jl. aan de Woonkrant, Telegraaf over haar belevenissen met particulier opdrachtgeverschap. Ze bouwt haar eigen woning op Steigereiland in de nieuwe Amsterdamse wijk IJburg. Nu praat Petra Slaats over haar ervaring met de inspectie van de bouw, want niet alle dingen gaan even soepeltjes.

bouw stilgelegd

“Van loting tot eerste paal heeft het uiteindelijk anderhalf jaar geduurd voordat er ook maar een paal de grond in ging. Dus niet zo verwonderlijk dat we het nu zat zijn en eindelijk het huis wel eens driedimensionaal in het eggie willen zien. Je bedenkt dan wel leuk wat op papier, maar of het in werkelijkheid ook aan je verwachtingen voldoet, is maar afwachten. Inmiddels zijn de heipalen de grond in en dat was al meteen een enerverende aangelegenheid. Niet die heipalen zelf, die werden er uiterst vakkundig ingetikt, maar ondergetekende was vergeten degene die de bouw kan maken of breken in te lichten dat de bouw van start ging. Of we de boel dus maar even stil wilden leggen, aldus een inspecteur van de Dienst Milieu en Bouwtoezicht. Gelukkig was daar Jos, onze toezichthouder op de bouw, die niet alleen uiterst deskundig is, maar ook van wanten en geen wijken weet. „Ga jij maar even met hem praten, gaan wij ondertussen gewoon door met heien.” Nu ben ik blond en kan me uiterst dom opstellen, dus dat was een kwestie van een stief kwartiertje lullen als Brugman en een paar telefoontjes heen en weer of alle tekeningen wel klopten en ondertussen zaten de palen er al in.

problemen met de riolering

Maar eigenlijk is het goed dat deze dienst van de gemeente de boel controleert. Op de eerste twee stroken op Steigereiland is nogal wat mis gegaan. Zo lagen huizen bijvoorbeeld te laag ten opzichte van het maaiveld waardoor er problemen kwamen met de riolering. Zij controleren ook of de werkzaamheden wel goed uitgevoerd worden. Niet dat veel zelfbouwers het huis vanaf de grond helemaal zelf opbouwen. Sterker, velen geven het van A tot Z uit handen bij één partij. Maar natuurlijk is de ene constructeur of aannemer de andere niet, zo bleek maar weer toen de pui van het huis naast ons het begaf.

niet de goede tekening

Spannend dus of het bij ons goed gaat. Want, hoewel de fundering er inmiddels keurig bij ligt, had dat ook enige voeten in de aarde. De firma die de fundering heeft aangelegd, had namelijk niet de goede tekening van de architect gekregen. Gevolg: fundering tien centimeter kleiner ten opzichte van de bebouwing die er bovenop komt. Blijkt achteraf niet erg te zijn, maar kost je toch een slapeloze nacht. En dan zit je er nota bene met je neus bovenop en denk je alles dichtgetimmerd te hebben.

echte werk kan beginnen

Maar het echte werk kan nu eindelijk beginnen. Kamerhoge panelen van 35 cm dik cellenbeton af fabriek, met uitsparingen voor ramen en deuren, zullen rijtje aan rijtje op de funderingsvloer worden gezet. Daarop komt de verdiepingsvloer, weer rijen panelen en de dakvloer. En dat alles in nog geen week. Voordeel van het dikke cellenbeton is dat er niet geïsoleerd hoeft te worden en het makkelijk af te werken is met allerlei soorten gevelbekleding en er binnen direct gestuukt kan worden.

door schade en schande wijs

Hoewel het zelf afbouwen daarna nog wel enige tijd in beslag zal nemen, zullen we blij zijn als het casco staat. Dan hebben we het tenminste helemaal in eigen hand. Er waren namelijk in ons geval zoveel onafhankelijke partijen betrokken bij de bouw, o.a. voor het tekenwerk, heien, de (staal)constructie, de fundering en het casco, dat een en ander goed gecoördineerd en gecontroleerd moet worden. Dat kost tijd en een heleboel ergernis. Maar door schade en schande word je wijs zullen we maar zeggen en we hebben uiteindelijk door het op deze wijze te doen toch wel wat geld bespaard.”

Bron: Woonkrant, Telegraaf 1 mei 2007